بنام خداوند بخشنده مهربان

روزهای اول بعد رأی گیری فکر کردم اعتراضات برای تقلب و این چیزاست ، اما وقتی دیدم توی خیابونها اون هایی که می گفتند ما سبز هستیم ، بجای سرسبزی ، آتیش می زنند و می شکنند و بدتر اینکه با قمه و چاقو و اسلحه زخمی می کنند و می کشند،  شک وجودم را می گرفت که این چه جور سبز بودن هست که جز زردی و نابودی و خرابی هیچ نداره؟.

الآن می فهمم که اون بظاهر سبزها هیچ حرف منطقی که عقل قبول کنه نداشتند و فقط ما از روی احساسات نگاه می کردیم.

آخه مگه میشه دشمن آدم صلاح آدمو بخواد.

همه می دونن که آمریکا دشمن ماست چراکه خودش تا امروز به ما ثابت کرد. بعد همین امریکا میاد و میگه من با شما هستم ای سبزها و من صلاح مردم ایران را میخوام .  اگه صلاح ما را میخواست چرا هر روز تحریم علیه ایران را تشدید می کنه. چرا علناً اعلام می کنه ، پول می فرستیم برای خرابکاری توی ایران. چرا تروریستهای جنایتکار ، امثال منافقین و گروههائی مثل ریگی را حمایت میکنه و خیلی چیزهای دیگه.  حالا این کشور شده خیرخواه ما و بعضی ها گول این گرگ خون آشام را می خورن.

ای کاش فکر کنیم و برای ایران با هم باشیم تا دل خون خوارها شاد نشه.